Mijn leven als verloskundige en moeder van 4 zonen.
Na een prachtige bevalling op de van Woustraat sluip ik mijn huis in.
Om 05:30 slapen mijn kinderen niet meer zo diep dus neem ik geen enkel risico. Schoenen beneden uit, kleren in de gang. Ik kan de lakens voelen, ik voel het stevige kussen al bijna in mijn nek. Heel zachtjes open ik het traphekje… “MAMA, VERGEET JE NIET HET TRAPHEKJE DICHT TE DOEN!” Klinkt er vanuit een van de slaapkamers…Oh wat hou ik van mijn lieve, bezorgde oudste zoon, maar soms…
Een seconde of 5 denk ik dat niemand het heeft gehoord, totdat ik in de kamer links van mij een lief stemmetje blij hoor vragen of de zon wakker is, en de kamer rechts hoor ik voetjes over de houten vloer.
Al snel zit ik met een kop koffie alle herhalingen van het Sinterklaasverhaal te kijken. Ach, nog 3 uur en het huis is weer stil en doe ik nog een poging…
